شوق دیدار رئوف‌ترین امامان باعث می‌شود همه از راه‌های دور و نزدیک بی‌تکلف و خالصانه سختی سفر را به جان و دل بخرند تا تنها لحظاتی را در سرای حضرت زیبایی آرام و قرار گیرند. حتی برای دقایقی هر چند کوتاه، همه دوست دارند از جای جای این کشور زیر سقف دولتسرای امام‌رضا(ع) حضور بهم برسانند و دکلمه آمده‌ام شاه پناهم بده را زمزمه کنند.

به سمت حرم می‌روم و در کمال ناباوری مهمان حضرت هستم. صحن و سرای حرم همیشه شلوغ است اما لحظه‌های پیش‌رو با تمام شب‌ها و روزهای گذشته حضور فرق دارد. شادی در نگاه تمام زائران حاضر در این خانه موج می‌زند و صدای نقاره‌ها و آواز ساعت روز میلاد امام مهربانی‌ها را نوید می‌دهد.

با ذوقی دو چندان از حضور به عاشقانی چشم دوخته بودم که سرگرم مناجات و به شکل عجیبی در حال خود غرق شده بودند، عشق در گوشه گوشه حرم جا خوش کرده بود و تماشای لذت افراد در حال مناجات اشک چشمانم را جاری می‌کرد.

تماشای شوق افراد از حضورشان در حرم رضوی آن هم در روز میلاد امام مهربانی‌ها هیاهویی در درونم به وجود می‌آورد که در کنار آشنا بودنش یک سالی است که به فراموشی سپرده شده، یک سال کرونایی که عشاق زیادی را از این صحن و سرای دور کرد و داغی سخت بر دلشان گذاشت.

امروز اما راه دور و سختی حضور را از لیست بهانه‌های هر روزه‌ام حذف کردم و حضور در حرم آن هم در روز میلاد را غنیمت شمردم تا آشوب دورنی‌ام را سروسامان بخشیده و آتش به وجود آمده را خاموش کنم، باید بگویم که حضور در کنار شمس‌الشموس بسی حال دلم را خوب کرد.

عطر رحمت در تمام لحظات حضور مشامم را قلقلک می‌داد، هوای نفس حق در تمام حرم جاری بود و می‌توان گفت امروز، روز میلاد حضرت زیبایی‌ها برای تمام دل‌های بی‌تاب اجر صبوری‌هایشان و برای من پایان تمام دوری‌ها است.

نوری از دور چشمانم را می‌نوازد جلوتر که می‌روم نورانی بودن روضه منوره و بوی خوش گل‌ها مشامم را پر می‌کند، شوق وصال حضرت با ایستادن در صف چند برابر شده و توفیق زیارتش حال دلم را نورانی می‌کند. صدای مناجات مردم نزدیک به ضریحش با معنویت همراه شده و آشوبم را آرام می‌کند و چه زود گذشت لحظه دیدارش بعد از مدت‌ها دوری.

پس از زیارت روضه منوره در یکی از صحن‌های حرم در گوشه‌ای می‌نشینم و در کنار تماشای تقلای مرم برای رسیدن به امام مهربانی‌ها، روشنایی گنبد طلا و حرکت پرچمش توجه‌ام را به خود جلب می‌کند، پرچمی که امروز به مناسبت میلادش تعویض شده و جلوه‌ای دیگر به گنبد بخشیده است.

صدای ذوق کودکان از حضور در صحن و سرای حرم و بازی‌های کودکانه آن‌ها در آرامش به مناسبت ولادت امام‌رضا(ع) نیز خنده بر لبانم می‌آورد و برای مدتی کوتاه با آن‌ها همراه می‌شوم تا حال خوب دلشان به من نیز سرایت کند.

امروز برای تمام مجاورین و زائرین روز متفاوتی است و اشک‌های جاری شده بر روی گونه‌ها علاوه بر مناجات از خوشحالی میلاد او نیز هست؛ چراکه امام رضا(ع) در قلب تمام زائران و مجاوران جای دارد و دل‌ها برای زیارت حرمش می‌تپد. حضور و وجود حضرت رضا(ع) در شهر و کشور برکتی است که عدم درک آن باعث فاصله می‌شود و باید گفت که او دریایی است که در خود همه چیز دارد.

در لحظات پایانی حضور در حرم چشم می‌چرخانم تا تمام صحنه‌ها از جمله چراغانی‌ها، لبخند زائرین و بوی خوش گل‌ها را در ذهنم به ثبت برسانم و خداحافظی همیشه سخت‌ترین لحظه یک دیدار ناب است، آن هم دیدار با امام مهربانی‌ها و وقتی که وجودت پر از عطر و بوی حرم شده، اما گاهی انگار چاره‌ای جز خداحافظی و شوق برای دیداری دوباره برای تو باقی نمی‌ماند.

منبع:ایسنا